AnKara polisiyeleriyle tanidigimiz Emrah Serbes, bu defa direksiyonu kiriyor ve edebiyatimizda pek de islenmemis bir baska meseleye el atiyor. Erkek cocuklarin enerjik, huzunlu, alengirli dunyasina giriyoruz... Baba calisiyor, anne ev hanimi, muhafazakârligin kalesi...Isciler, yoksullar, teyzeler, abiler... Kolay aglayan sert adamlar... Tasra seyrekligi, mahallenin kalabaligi... Kiskanc, gururlu, saf ergenler... Emrah Serbes, cabuk ofkelenen, kolay vazgecen, bastan cikmis erkek cocuklari konusturuyor... Kederli, insana dokunan komik hikâyeler bunlar... "Dizinin dizime degisi, Handan'in annesi icin bir kelebegin kanat cirpisiysa benim icin kasirgaydi. Kac sene gecti, hâlâ unutmam, gunde en az bes sefer aklima gelir. Biliyorum bu durumun, kokeni memeden kesildigim gune kadar uzanan psikolojik nedenleri vardir. Ama bir kadini unutulmaz yapan sey, bir vakitler ona duyulan arzunun siddetiyle dogru orantili degil midir? O arzunun kiyisinda, gerceklesme olasiliginin tam yani basinda, sanki arada baska hicbir engel yokmus gibi rahat davranabilmekle, kendini o tatli yanilsamaya kaptirabilmekle dogru orantili degil midir? Bu olgunun da mi sorumlusu benim mutsuz gecen cocuklugum? Cevap? Yok! Kalirsin oyle..." Tasrada ve kâinatta, yapayalniz kalmis erkek cocuklarin hikâyesi... Erken Kaybedenler... Yoldan cikmis bir neslin manifestosu... - from Amzon