"Bir de benim Akif'im var. Bu Akif, hayatimin otuz uc senesidir. Bu otuz uc senede o, bir tek defa bayagi olmadi. Onun ic yuzune baktigim vakit gokyuzune, denize bakar gibi ferahlardim. Sonra onun altmis uc senelik hayatini ogrendim; bu ne berrak altmis uc senedir, siyah ve pis tek bir dakikasi yoktur. Fakat dostlugumuz eskiyince, onun kusurlarini gormeye basladim. Bu kadar temiz ahlakiyla bu adam melek olmaliydi. Halbuki melek filan degildi. Herkes gibi insandi. Onu melek olmaktan kurtaran -kurtaran diyorum, cunku "melek" tatsiz seydir- bir tarafi vardi: Huyu! Cok cetin huyluydu: Mademki onunla dosttunuz, onun gibi dusunecektiniz; onun kizdigi seye kizacaktiniz; onun sevdigi sey sizin icin de sevimli olacakti. Benim puta tahammulum yoktu. Ve onun tapilacak kadar guzel olan faziletinin luzumsuz bir kulfet oldugunu ona bazen onun sesiyle haykiriyordum, aramizda kavga cikiyordu. Bu kavgalar bile tatliydi. Onun aci tarafi, alinganligiydi, bazen sizi, sessiz sedasiz kendi kendine izah ediyordu: Filan sozu soylemekle ona tariz etmistiniz. Hatta bazen tebessumunuz tarizdi, bazen da sukûtunuz. O anlarda dostlugu demirden leblebiydi. (Tanitim Bulteninden) - from Amzon